Ik ben altijd een grote fan geweest van Roy Campbell (trompet, fluit), die in mijn ogen de echte erfgenaam is van Don Cherry. Ik had al zijn schitterende CD's met William Parker en Hamid Drake, maar deze heb ik gekocht zonder te weten waaraan me te kunnen verwachten. Campbell speelt er samen met William Hooker (drums) en Jason Kao Hwan (viool). Op zich al een rare combinatie, maar de CD is één lang stuk zuivere improvisatie, met trage, hectische, intense, treurige passages tussen. Ik heb deze CD tientallen malen als gehypnotiseerd beluisterd. Dit is muziek die tegelijk onnoemelijk open en vrij is, maar tegelijk uitzonderlijk toegankelijk en emotioneel heel sterk : free-jazz op zijn best. Campbell en Hwan cirkelen om elkaar heen, en vullen elkaar sterk aan door de warme akoestische klank van Campbell en de elektronisch vervormde klank van Hwans viool. Hooker volgt dit samenspel prachtig maar roept hen regelmatig ritmisch tot de orde en verandert met enkele slagen de richting van de improvisatie. Deze CD heeft voor mij een nieuwe manier van beluisteren geopend. Het was alsof ik door een deur stapte die mij plots alle free-jazz die ik tot dan toe ontoegankelijk vond, ging doen appreciëren (Joe McPhee en Vinny Golia waren de eersten om bijgesteld te worden). Een must.
No comments:
Post a Comment